destan

Almeha Destanı

Yaşanmış ve unutulmuş arasındaki o ince çizginin bir yerlerinde kayboldu Almeha Toprakları... Ateş ve suya hükmedebilen büyülerin, idrak edebileceğimizden öte güçlerin yüzyıllarca hüküm sürmüş kahramanlıkları bize bir rüya kadar uzak ve dün kadar yakın olmuştu. Dervişlerin dillerinden nesillere aktarılan hikayeler Almeha’yı bize, bugüne kadar biraz olsun taşıyabilmişti.

Peki ya gerçekten ne yaşanmıştı?.. Kardeşlik andını Urukya’nın üzüm şaraplarıyla içmiş, hayatın ve sonrasının getirdiği tüm gizem ve sırlarına hükmedebilmiş bu dört ırk, neden bir kılıcın kırık parçaları gibi Almeha’nın uçsuz bucaksız topraklarına savrulmuştu?

Ey Urukyalılar! Şu halimize bir bakın! Erdemimizi ve bilgeliğimizi kaybettik. Atalarımıza ihanet ettik! Tanrıça Aferos’un kitabelere kazınmış birkaç cümlesinden başka elimizde ne kaldıki?..

• Gölgenin azap orduları gün batımıyla geldiğinde
• Almeha’dan kırmızı bir nehir akıcak
• Prensler düşüp, surlar toprak olduğunda
• Sadece bir kale ayakta kalıcak!